“สวนเกษตรปากเสีย” คิดการใหญ่...ไปเป็นเกษตรกรผู้ประกอบการ

[นายช่างเอ๋]

สวัสดีครับพี่ วันนี้เปิดมาเจอกระทู้พี่อ่านจบเลย ผมเป็นคนชลบุรีเหมือนกันครับ
ไม่เคยทำเกษตรครับเเต่จะลองทำครับ
ยอมรับเลยครับว่าพี่อดทนมากเลยครับ
แล้ววิกฤต แบบต้มยำกุ้ง แฮมเบอร์เกอร์ มันจะเกิดอีกในเร็ววันนี้มั้นครับ

ยินดีที่ได้รู้จักครับคนบ้านเดียวกัน ลองทำเกษตรแถวไหนเหรอครับ พื้นที่มากไม๊ แล้วจะทำอะไรเหรอครับ ขอบคุณนะครับที่ชมว่าอึด ไม่อึดแล้วล่ะครับ อายุปูนนี้...กระซิบๆ((ว่าแต่น้องมียาดีๆมั่งไม๊ครับ))5555  แบบว่าอยากอึด 5555 
    ข้อสุดท้ายที่ถามพี่นั่งอ่านแล้วน้ำตาซึมๆครับ คิดหลายตลบเลยจะตอบดีไม๊ รึเฉยๆก็เกรงจะเสียมารยาทครับเอาเป็นว่า....
เราไปหาอะไรปลูกไว้รอกินกันดีไม๊ครับ 555555555

[ดาบรินทร์]

เข้ามาติดตามชม ครับ อ่านแล้วทึ่งจริง ๆ

[นายช่างเอ๋]

บรรยากาศเช้านี้ที่ อาฮี


และก็ยังไม่หายข้องใจกับมะขามหวาน

[wink99_th]

เข้ามาติดตามครับ
มีแนวคิดดีๆ ผ่านการเล่าเรื่องสนุกๆ ชอบเรื่อง M150 มาก

[man1800]

ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ กัลยาณมิตรย่อมเกิดขึ้นเมื่อเราลำบาก นี่แหละคือเพื่อนแท้

[daecha1121]

ชื่อโครงการน่าสนใจทำให้อยากอ่านครับ

[นายช่างเอ๋]

เข้ามาติดตามชม ครับ อ่านแล้วทึ่งจริง ๆ

ขอบพระคุณมากๆครับ ที่ดาบแวะมาเยี่ยม ผมแวะไปเที่ยวสวนใครในเวปนี้หลายๆท่านเป็นต้องเจอดาบ 1 อย่างทั้งๆที่ยังไม่เคยเจอตัวแสดงว่าดาบเป็นมีความเป็นเพื่อนๆให้กับทุกคน หายากครับคนแบบดาบ ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นเพื่อนด้วยคนนะครับ ด้วยความเคารพ

[นายช่างเอ๋]

เข้ามาติดตามครับ
มีแนวคิดดีๆ ผ่านการเล่าเรื่องสนุกๆ ชอบเรื่อง M150 มาก

ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างครับ กัลยาณมิตรย่อมเกิดขึ้นเมื่อเราลำบาก นี่แหละคือเพื่อนแท้

ชื่อโครงการน่าสนใจทำให้อยากอ่านครับ

ขอบพระคุณทุกท่านเลยนะครับ ที่สนใจเสี้ยวชีวิตที่ผ่านมา ขอให้เก็บสิ่งที่อาจจะมีดีบ้างไว้ป้องกันหรือแก้ไขนะครับ
     -ถ้าชอบ M150 เดี่ยวถ้าผมเล่า "คำปฏิญาณจะไม่ยอมกินมาม่าอีกตลอดชีวิต" ท่านอาจจะไม่กินบ้างก็ได้ครับ อิอิ
     -กัลยาณมิตรย่อมเกิดขึ้นเมื่อเราลำบาก นี่แหละคือเพื่อนแท้  <<ถูกต้องที่สุดเลยครับ และทุกวันนี้มิตรในยามยาก และทหารกล้าที่เคยอยู่ "รบเคียงบ่าเคียงไหล่ผมมาในยามยาก ผมได้แบ่งทรัพย์สินที่เกิดให้แก่เค้าเหล่านั้นไปจนหมดก่อนไป ลุยต่างประเทศ ปัจจุบันบางคนยังอยู่ที่พังงา และบางคนกลับถิ่นฐาน ลูกหลานเค้าบางส่วนยังเป็น "ขุนศึก"ที่ออกกรำศึกในยุทธจักรก่อสร้างกับผมอยู่ครับเพราะพวกเราคือครอบครัวเดียวกัน
     -ชื่อโครงการนี่แหละครับ ทำให้ผมได้เห็นอีกสัจจะธรรม "พ่อแม่สร้างอาณาจักรมากมายให้ลูกหลานได้สืบสานแล้วก็ล่มสลาย ผมจะไม่ยอมให้เกิดกับครอบครัว"พ่อตา"แบบที่เคยเกิดกับครอบครัวผมมาแล้วที่เมืองชลเด็ดขาด

[นายช่างเอ๋]

หลายๆคนอาจจะสงสัย  :-\ผมก็ยังทำงานเกี่ยวกับก่อสร้าง แล้วจะมาทำสวนอะไรนี่ไปทำไม ก็เพราะคำพูดเราไงครับ โลกเปลี่ยนแปลงได้ สังคมเปลี่ยนได้ วาจาไม่อาจจะเปลี่ยนได้ โลกสังคมเปลี่ยนไปยังไง แต่เชื่อเถอะครับ เราเคยพูดอะไรไว้วันนึงก็ต้องมีคนทวงคำพูดเรา ไม่ว่าทวงบุญคุณ  หรือทวงเพราะไว้วางใจเราก็เถอะ
      และผมก็เคยเกริ่นไปแล้ว "จะวางมือจากวงการก่อสร้างเร็วๆนี้ ทั้งๆที่ยังมีงานอีก 2-3 ชิ้นเข้ามาในเร็วๆนี้อีก
1.สนามกอล์ฟที่โคราช
2.รีสอร์ทที่เขาหลัก พังงา(พื้นที่ "เขาหลักพังงานี่ยังไงผมก็ไม่ทิ้งแน่ๆ)
3.รีสอร์ทที่เพชรบุรี
      ทุกวันนี้ผมไม่"รวยแต่ก็ไม่ลำบาก" ผมจะมาทำสวนใครๆก็อาจจะคิดว่านายทุนมาลงสวน ผมบอกเลยนะครับ"ผิดถนัด" อาชีพที่ทำประจำก็คงมีรายได้หล่อเลี้ยงและหมุนเวียนในธุรกิจของมัน เพราะผมทำแบบ "เรือน้อยกินน้ำตื้น จมเมื่อไรก็ลากเข้าฝั่งเอา "กะลา"วิดน้ำออก พายต่อ ผมทำแบบนี้มาหลังจาก "ฟองสบู่แตกต้องไปปลูกแตง ต้องไปขายตัวต่างประเทศ" ผมไม่ได้ทำแบบเรือใหญ่กินน้ำลึก จมเมื่อไรกู้ยาก แต่รู้ไม๊ครับยิ่งอายุมากขึ้น กระจกที่ส่องให้เรามองสิ่งต่างๆเหมือนจะป็นประเภทอยากทดแทนคุณกันทุกคน หลายๆคนกลายเป็นนักอนุรักษ์แบบสุดตัวไปได้ยังไงไม่รู้  หลายๆคนไม่เคยเดินเฉียดวัดกลับเป็นพวกนุ่งขาวห่มขาว หลายๆคนเคยโกงเคยเอาเปรียบต่อวิชาชีพ(แบบผม) กลายเป็นผู้สำนึกตัว อยากให้อยากทดแทนแก่ใครก็ได้ แล้ววันนี้ก็ถึงวันที่ผมอยากทดแทนแก่"พ่อและแม่" ที่ผมเคยทำลายสมบัติที่ท่านสร้างอนาจักรไว้ให้พวกรุ่นเรา"รุ่นลูก"ได้ล้างผลาญ.  ผมทดแทนแก่"พ่อแม่"ผมไม่ได้แล้ว....ท่านไม่รอผมแทนคุณแล้ว....สิ่งที่ทำต่อจากนี้ไปคือ...ทำยังไงก็ได้ให้  "พ่อตาและแม่ยายยังได้เห็นสมบัติที่พ่อตาแม่ยายร่วมลงขัน...หยาดเหงื่อแรงกาย"สร้างไว้ให้คงอยู่จวบผมหมดลมหายใจ  ((รู้สึกตัวเองว่าเริ่มปากเสียอีกแล้ว... ))

[นายช่างเอ๋]

     เช้านี้ได้ไปเดินดูสวนตั้งแต่เช้า ไปเพื่อดูว่าสภาพจริงๆมันเป็นยังไง ถ่ายรูปไปทั่ว  พอกลับมาก็ทานข้าวกันเลยถามพ่อตาแม่ยายถึงอายุของพืชผลในสวนมะขาม
     -มะขามปลูกมาตั้งแต่ปี2529 รายได้ประมาณปีละไม่ถึงแสน
    -ไผ่หวานปลูกมาได้สัก3-4 ปี แล้ว รายได้ประมาณปีละหมื่น(รอหน้าฝน ตัดหน่อไม้มาต้มไว้รอ"พ่อค้าคนกลาง"มาซื้อ)
เวร.............รวมแล้วยังไม่ถึง 150,000.00 (แสนห้าหมื่น)......แล้วพ่อตากะแม่ยายอยู่ได้ยังไงหว่า..พ่อตากะแม่ยายยังมีที่นาอีกแปลง ประมาณ 8 ไร่ (ที่เป็นนาเพราะ รอปลูกหน้าฝนอย่างเดียวเป็นที่แล้งกันดาร
     สมองผมประเมินทันที ยังไงก็ไม่มีทางเกิน 200,000.00 (ตามกำลังคนแก่)
    -แล้วมะขามหวาน  กะไผ่หวานนี่ อายุมันอยู่ได้เท่าไรล่ะ??ต้องหาข้อมูล
     -ในแปลงมะขามหวาน ก็คงเรื่องแรกที่ต้องจัดการคือเรื่อง "น้ำ"
***วางแผนก่อนเลยเรา ในขณะศึกษามะขามหวาน กะไผ่ไปด้วย***

[mr.beer@บูรพา]

อ่านรวดเดียว พี่สุดยอดมากครับ
ปล. ทำไมต้อง tapeworm ครับพี่

[นายช่างเอ๋]

อ่านรวดเดียว พี่สุดยอดมากครับ
ปล. ทำไมต้อง tapeworm ครับพี่

ว๊าวววววว....คนแรกในโลกครับที่ถามโดนใจมากๆ  ที่ตั้งเพราะเมื่อก่อนเล่นแชทห้องไทยเมทครับสมัยนั้นยังอยู่ต่างประเทศเข้าไปเล่นก็ตั้งชื่อ"นายตัวตืด" แล้วศัพท์ปะกิตมันก็สะกดว่า "Tapeworm"
แล้วพอกลับมาอยู่ทางใต้ "Tapeworm" ใครๆก็เรียกว่า "ตาปีวอม" = ความอบอุ่นแห่งแม่น้ำตาปี
ไปๆมาใครๆก็เข้าใจว่าเป็นการเล่นคำ "ตาปีวอม" อบอุ่นมันทั้งกะปี" ว๊าววววววววววววเหมือนเราเป็นคนโรแมนติกดีออก อิอิ...(เมียผมเค้าแปลว่ายังงั้นอะครับ เลยก็เลยตามเลย เค้ายอมเป็นเมียก็เพราะแปลว่าเรา "อบอุ่นทั้งปี"  นี่แหละครับ(แต่ตอนนี้เธอคงแอบน้ำตาตกในแล้วแหละครับ ก็เราปากร้าย เป็นคนแข็งๆ ไม่ยอมใคร มีอย่างเดียวในชีวิตที่หวาน คือกาแฟ 5555555555
    ขอบคุณมากนะครับที่ถาม

[mr.beer@บูรพา]

ผมก็คิดอยู่ว่าพี่ก็ขยันน๊า ทำไมต้องตัวตืด อิอิ
ครับ หายข้องใจแล้ว

[mr.beer@บูรพา]

 

[นายช่างเอ๋]

ผมก็คิดอยู่ว่าพี่ก็ขยันน๊า ทำไมต้องตัวตืด อิอิ
ครับ หายข้องใจแล้ว

ตอนตั้งชื่อไม่คิดอะไรเลยครับ "เราดูดเกาะติด ทน กัดไม่ปล่อย" แค่นั้นเลยครับมันก็นึกถึงอะไรไม่ออกนอกจากตัวเล็กๆที่เรียก"ตัวตืด"ครับ55555

[นายช่างเอ๋]

เมื่อสำรวจ และหาข้อมูลเบื้องต้นจนพอใจแล้ว ก็เริ่มมาทำแบบร่าง และวิเคาะห์ แปลงที่ดินทันที ได้ผลดังภาพ

     โซนต่างๆถูกแบ่งไว้ตามสภาพการทำกินดังภาพ...แต่ทิศทางการไหลของน้ำผิวดิน(เวลาฝนตก)ผิดปกติไปนิด แต่ด้วยจากการสอบถามพ่อตาและแม่ยายเมื่อช่วงเช้านี้ ทำให้พอประมาณการระยะเวลาที่ลงพืชผลต่างกัน และการทำเกษตรของเกษตรกรอิสานต่างจากเกษตรกรทางใต้มาก ทางใต้ไม่บุกเบิกแปลงกันสักเท่าไร จะเอายาง เอาปาล์มเข้าไปแซมในพื้นที่ พอได้อายุได้เวลาก็ตัดโค่นเอาไม้อื่นๆออก ภาษาเกษตรกรทางใต้เรียกว่า "ปลูกแบบปลวก" แรกๆผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเมื่อหลังๆสนใจเกษตรมากขึ้นถึงได้เข้าใจวิถีชาวใต้มากขึ้น เค้าจะไม่ค่อยถากถางบุกเบิกให้โล่งเตียน เพียงแค่แหวกๆถางๆรอบๆที่จะปลูกไม้ยางหรือปาล์ม เพื่อยังให้ป่าให้ต้นไม้เดิมเป็นพี่เลี้ยง และปกคลุมหน้าดินจึงไม่ต้องมาคอยกังวลเรื่องหน้าดินเรื่องปุ๋ยสักเท่าไร
     จากข้างบนเลยประมาณเอาว่าเมื่อตอนพ่อตาแม่ยายจะลงแปลงได้ถากถางไถปรับพื้นที่กันมารอบนึงแล้ว โดยไถแบ่งสวนมะขามและปล่อยพื้นที่สวนไผ่ไว้ทำเกษตรแบบไล่เลื่อนลอยตามฤดูกาล ปลูกมัน ปลูกข้าวโพด ถั่วอะไรไปเรื่อยๆ จึงได้ใช้เส้นที่แบ่งกลางเป็นถนนกลางแปลง และเป็นร่องรับน้ำที่ไหลบ่าตามหน้าดินในฤดูฝนไปด้วยในตัว(Surface drainage)เพื่อไปลงยัง บ่อน้ำเก่า(เรียกสระน่าจะถูกกว่า) และอีกส่วนไหลไปลงยังแปลงนา ((มีการวางแผนการจัดวางอะไรไว้ดีพอสมควร))
    แล้วไอ้เจ้าสระน้ำเก่านั่นล่ะ มันตื้นได้ยังไง เมื่อเช้าไปเดินดู ลองกระโดดตืบดูมันหยุ่นๆ...อ้า....ดินตะกอนทับถมและดูจากแบบที่ร่างมาเองก็ทำให้มั่นใจว่าตะกอนมากจริงๆเพราะดูจากพื้นเป็นตะกอนลูกรัง และยังมีเปลือกหอยขมจำนวนมาก(แสดงว่าใต้นั้นยังเป็นแหล่งน้ำ)ว๊าววววววววว  โชคดีกว่าพี่ๆน้องๆในเวปนี้อีกแล้ว5555555
     โชคดีที่ 1ไม่ต้องลงทุนไถหรือถมที่แบบสวนอื่น
    โชคดีที่ 2ไม่ต้องปลูกไม้ใหญ่เองและรอเวลานาน4-5 ปี
     โชคดีที่ 3มีถนนราดยางผ่าน ไม่ต้องกินฝุ่น
     โชคดีที่ 4มีไฟฟ้าทั้งแรงสูงและแรงต่ำผ่าน
     โชคดีที่ 5มีโทรศัพท์ผ่านแน่นอนทั้ง Drop wire และLead Line ((อย่างนี้ไม่ขาดเนตแน่ๆ  ตามประสา"คนแก่ระเริงเนต"))
***แล้วทีนี้ก็ต้องแก้ส่วนเล็กๆที่เรียกว่า"น้ำ"กันก่อนเพื่อไม่ให้สวนเรา"โหลยโท้ยยย"แบบนี้มะขามก็สั้นๆบิดๆเบี้ยวๆ ไผ่ก็ดูเหมือนลีบกะหร่องก่อง***